Θυμάστε την ταινία «Αν...» του Παπακαλιάτη; Εκεί όπου μια απλή, καθημερινή απόφαση - να βγεις για έναν περίπατο ή να μείνεις σπίτι – αλλάζει ολόκληρη την πορεία της ζωής. Μια ταινία που μας υπενθυμίζει πως, όταν αλλάζεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, αλλάζει και η πραγματικότητα γύρω σου.

Όχι επειδή ο κόσμος γίνεται ξαφνικά τέλειος, αλλά γιατί εσύ αρχίζεις να τον βλέπεις αλλιώς.

Ίσως, λοιπόν, να μπορούμε κι εμείς να δούμε διαφορετικά την Αρτέμιδα.Ίσως, αν αλλάξουμε οπτική, να ανακαλύψουμε έναν τόπο που είναι ήδη μπροστά μας - αλλά έχουμε ξεχάσει να τον κοιτάμε με τα σωστά μάτια.

Ζούμε στην Αρτέμιδα και τη γνωρίζουμε καλά. Βλέπουμε καθημερινά τα προβλήματα: την αποχέτευση που καθυστερεί, τους δρόμους που χρειάζονται φροντίδα, τα σκουπίδια που μας κουράζουν. Είναι η πραγματικότητα που μας κουράζει. Όμως, όταν συνηθίζεις να βλέπεις μόνο τα αρνητικά, χάνεις τη μεγάλη εικόνα.

σχετικο αρθρο

Περισσότερα τα παράπονα ή τα σκουπίδια στην Αρτέμιδα;

σχετικο αρθρο

Οι διαβάσεις της Αρτέμιδας: Ποιος έχει τελικά την προτεραιότητα;

Αν κάναμε ένα βήμα πίσω;

Για εκείνον, μόλις 15 λεπτά από το αεροδρόμιο αρκούν για να φτάσει σε μια από τις καθαρότερες παραλίες της Αττικής.Τη μεγάλη μας παραλία, βραβευμένη με Γαλάζια Σημαία, που απλώνεται χρυσαφένια μπροστά του.
Με οργανωμένα σημεία με ξαπλώστρες και beach bars, αλλά και μικρές, ελεύθερες αγκαλίτσες άμμου, για όσους αναζητούν τη γαλήνη.

Σε λιγότερο από μία ώρα μπορεί να σταθεί μπροστά στην καρδιά της παγκόσμιας ιστορίας:
στην Ακρόπολη, στον Παρθενώνα, στα αρχαία ερείπια, στην κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού.

Κι εδώ, στην Αρτέμιδα, να νιώσει την αληθινή Ελλάδα, όχι την καρτ ποστάλ της Σαντορίνης, ούτε την επιτηδευμένη πολυτέλεια της Μυκόνου. Αλλά την αυθεντική καθημερινότητα: σε μικρές ταβέρνες με καλό φαγητό, ανάμεσα σε ανθρώπους που σε υποδέχονται όπως υποδέχονται τους δικούς τους - χωρίς προσποιήσεις, χωρίς σκηνικό.

Ξημερώματα, η παραλία γεμίζει από ανθρώπους που τρέχουν στο δροσερό αεράκι, κάνοντας τζόκινγκ δίπλα στο κύμα. Άλλοι περπατούν ανάμεσα στα χωράφια. Άλλοι δαμάζουν τα κύματα με τις σανίδες του σερφ. Όσοι αγαπούν τον αθλητισμό, εδώ βρίσκουν έναν τόπο που συνδυάζει φύση, θάλασσα και ελευθερία.

σχετικο αρθρο

Αρτέμιδα: Ζω εκεί που παρκάρεις για μπάνιο

Και κάποια στιγμή, δεν μπορείς να αντισταθείς - παίρνεις το μονοπάτι προς το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη. Ανεβαίνεις σιγά σιγά, μέσα στη φύση, και φτάνοντας στην κορυφή, σου κόβεται η ανάσα: μπροστά σου απλώνεται η πιο όμορφη πανοραμική θέα – η απεραντοσύνη της θάλασσας, οι γραμμές της ακτής, το φως να παίζει πάνω στα κύματα.

Σταματάς. Ανάβεις ένα κερί. Φιλάς μια εικόνα. Κλείνεις τα μάτια.
Κι εκεί, πάνω απ’ τα σύννεφα και τη φασαρία της καθημερινότητας, νιώθεις μια αληθινή ευγνωμοσύνη.

Και ύστερα;

Μια βόλτα στον Άγιο Νικόλαο, την ώρα που το φως ξημερώνει.
Νιώθεις την απόλυτη ελευθερία, τα πουλιά να χαράζουν τον ουρανό, τα πρώτα κουδουνίσματα στα στενά, τον ήχο από τις μικρές εργασίες που ξεκινούν σιγά σιγά για να ξυπνήσουν τον τόπο.
Ακούς τις χαρούμενες κουβέντες των ντόπιων για την ομορφιά της ελληνικής γης.

Συναντάς τον παππού με το σκυλάκι του να σε καλημερίζει με ένα ζεστό «Καλημέρα». Κι εκεί, μέσα στη γαλήνη και την απλότητα, καταλαβαίνεις:

Αυτή είναι η ευτυχία.

Ας δούμε κι εμείς τον τόπο μας με αυτά τα μάτια.  Ναι, έχουμε προβλήματα. Ναι, θέλουν λύσεις. Ζούμε ήδη σε έναν τόπο που άλλοι ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να τον ανακαλύψουν.

σχετικο αρθρο

myartemida.gr: Μια νέα φωνή για την πόλη που αγαπάμε