Τι γίνεται στην Αρίωνος επιτέλους;
Αλήθεια τώρα...
Τι γίνεται με αυτήν την περιβόητη οδό Αρίωνος; Πόσες φορές έχουμε ακούσει για άλλο ένα τροχαίο; Άλλη μία σύγκρουση; Άλλη μία μηχανή που «βγήκε εκτός»; Έχουμε αρχίσει να το θεωρούμε φυσιολογικό. Κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό.
Η Αρίωνος, αυτός ο δρόμος που υποτίθεται πως ενώνει την Αρτέμιδα με τη Ραφήνα, αντί να ενώνει, μοιάζει να χωρίζει τη λογική από την αδιαφορία.
Ένας δρόμος στενός, με περιορισμένη ορατότητα, κακή άσφαλτο, χωρίς πεζοδρόμια και επαρκή φωτισμό.
Και όλα αυτά, στην εποχή των "έξυπνων πόλεων", όπου υπάρχουν λύσεις για βιώσιμη κινητικότητα, ασφαλείς διαβάσεις, φωτισμός led, αισθητήρες και τεχνολογίες που μπορούν να κάνουν τις μετακινήσεις φιλικές για οδηγούς και πεζούς.
Κι όμως, εδώ μοιάζει σαν ο χρόνος να έχει σταματήσει - και την ίδια στιγμή, κάποιοι συνεχίζουν να τρέχουν. Να προσπερνούν στα τυφλά. Λες και δεν υπάρχει αύριο.
Κι αν συνεχίσουμε έτσι, ίσως για κάποιους πράγματι να μην υπάρξει αύριο.
Γιατί τελικά, δεν λείπει μόνο η υποδομή - λείπει και το μυαλό. Κι όσο η αδιαφορία νικά τη λογική, ο δρόμος θα συνεχίζει να γράφει ιστορίες που δεν έπρεπε ποτέ να είχαν γραφτεί.
Και σαν να μην έφταναν τα τροχαία, είχαμε κι εκείνο το ξεκαθάρισμα, εκείνο το νεκρό, που όλοι θυμόμαστε, κι όμως... συνεχίζουμε σαν να μην έγινε ποτέ. Πόσο ακόμα να αντέξει αυτή η περιοχή; Τι άλλο πρέπει να συμβεί;
Ίσως ήρθε η ώρα να αλλάξει κάτι. Να γίνει αυτός ο δρόμος επιτέλους ανθρώπινος, ασφαλής, πολιτισμένος. Γιατί πόσες φορές ακόμη θα γραφτεί το ίδιο σχόλιο, θα ακουστεί το ίδιο «ήταν η κακιά στιγμή»;
Σήμερα πάλι, οι σειρήνες;
Σχόλια