
Η Αρτέμιδα χωρίς κόμπλεξ - γίνεται;
Υπάρχει μια νοοτροπία που μας κρατάει πίσω. Δεν είναι τα προβλήματα, δεν είναι οι άλλοι, δεν είναι το κράτος. Είναι η δική μας στάση. Είναι ο φόβος να σηκώσουμε το κεφάλι. Είναι το κόμπλεξ που μας κάνει να λέμε «δεν αλλάζει τίποτα», «σιγά τώρα», «μην το πεις, μην το δείξεις, άσ’ το όπως είναι».
Αυτό δεν είναι ρεαλισμός - είναι παραίτηση.
Γκρίνια χωρίς δράση
Γκρινιάζουμε καθημερινά - για τις υποδομές, την καθαριότητα, τους δρόμους, τα σχολεία, την ασφάλεια, την απουσία σχεδιασμού. Και οκ, υπάρχουν ελλείψεις. Αλλά μόλις κάποιος πάει να προτείνει κάτι, να δείξει μια πρωτοβουλία, να πει «ας το αναδείξουμε», ακούγεται το παλιό γνωστό: «Μην το πεις, θα το μάθουν όλοι», ή «σιγά μη γίνει τίποτα».
Αυτή η στάση όμως δεν είναι «άμυνα» - είναι αυτοϋπονόμευση. Όποιος θέλει αλλαγή, πρέπει να συμμετέχει. Πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο.
Δεν υπάρχει περηφάνια χωρίς πίστη στον τόπο
Το κόμπλεξ πολλές φορές ξεκινά από την αίσθηση ότι «δεν είμαστε αρκετά σημαντικοί» ή ότι «δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά». Κι όμως, η Αρτέμιδα έχει τη δική της ξεχωριστή αξία - όχι επειδή είναι τέλεια, αλλά γιατί συνδυάζει φυσική ομορφιά, ανθρώπους με μεράκι και έναν τόπο γεμάτο δυνατότητες. Αντί να ανησυχούμε μήπως «χαλάσει», ας προσπαθήσουμε να την εξελίξουμε με φροντίδα. Κι αντί να σκεφτόμαστε τι θα πουν οι άλλοι, ας αρχίσουμε εμείς να εκφράζουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε για τον τόπο μας.
Η περηφάνια δεν είναι μόνο φωτογραφίες στα social media – είναι συμμετοχή, είναι φωνή. Είναι το να μπορείς να πεις: «εδώ ανήκω – και θέλω να δω αυτόν τον τόπο να προοδεύει». Η αλλαγή δεν είναι κάτι που θα έρθει από έξω. Ξεκινά από εμάς, από τη στιγμή που θα πιστέψουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο.
Δεν είναι υπερβολή να θέλεις μια πιο ποιοτική καθημερινότητα. Δεν είναι υπερηφάνεια να αναδεικνύεις όσα όμορφα έχει ο τόπος σου. Η προβολή δεν είναι κίνδυνος - είναι εργαλείο, όταν συνοδεύεται από αγάπη, ευθύνη και συμμετοχή.
Ο επισκέπτης δεν είναι εχθρός - είναι ευκαιρία
Πολλοί φοβούνται ότι αν «ακουστεί» η Αρτέμιδα, θα καταστραφεί από τον τουρισμό. Ο επισκέπτης από μόνος του δεν καταστρέφει· αντίθετα, μπορεί να προσφέρει. Όταν ένας τόπος προβάλλεται σωστά, με μέτρο, με ταυτότητα και σεβασμό, τότε προσελκύει ανθρώπους που τον τιμούν: που θα ψωνίσουν από τον φούρνο της γειτονιάς, που θα καθίσουν στο τοπικό καφενείο, που θα μιλήσουν για την Αρτέμιδα στους φίλους τους.
Η τουριστική κίνηση φέρνει ζωή, φέρνει εισόδημα, φέρνει προσοχή. Και με αυτήν έρχονται και οι βελτιώσεις στις υποδομές, στα δίκτυα, στην εικόνα του τόπου.
Καιρός να γίνουμε ενεργοί . Όχι μόνο σχολιαστές του Facebook. Η Αρτέμιδα δεν χρειάζεται μόνο παράπονα. Χρειάζεται ανθρώπους με ιδέες, με κουράγιο, με φωνή. Ανθρώπους που δεν θα σταματούν στο «τίποτα δεν αλλάζει», αλλά θα ξεκινούν από το «ας αλλάξουμε εμείς πρώτα».
Γιατί τελικά, αυτό που μας κρατά πίσω δεν είναι οι "άλλοι". Είναι η δική μας σιωπή.
Σχόλια