Αρτέμιδα: Την ξέρεις ή απλώς μένεις εδώ;
Ξέρετε γιατί φτιάξαμε αυτή τη σελίδα;
Για την Αρτέμιδα. Γιατί τη ζούμε. Την περπατάμε. Τη βλέπουμε να αλλάζει, να μεγαλώνει, να ομορφαίνει - και μερικές φορές να πληγώνεται.
Γιατί είμαστε περήφανοι που ζούμε εδώ. Για τις ρίζες μας, για την ιστορία μας, για τα αρχαία και τα όμορφα σημεία που οι περισσότεροι ούτε καν ξέρουν ότι υπάρχουν. Γιατί βαρεθήκαμε να ακούμε το “πού; στη Λούτσα;” με αυτό το λίγο ειρωνικό ύφος - λες και είναι κάτι περίεργο. Δεν είναι. Και δεν έχουμε κανέναν λόγο να ντρεπόμαστε.
Φτιάξαμε αυτή τη σελίδα γιατί θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον τόπο μας. Να πετάξουμε από πάνω μας το κόμπλεξ. Να θυμηθούμε τι όμορφα πράγματα έχουμε. Να μοιραστούμε εικόνες, ιστορίες, γνώση. Να αναδείξουμε αυτά που αξίζουν... και είναι πολλά.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς βλέπει την Αρτέμιδα ένας τουρίστας;
Έρχεται για λίγες μέρες. Κάθεται σε μια ταβέρνα με το κύμα στα πόδια του. Πίνει κάτι δροσερό, κοιτάει τον ήλιο που δύει και λέει "τι ωραία που είναι εδώ".
Δεν τον νοιάζει αν είναι στη Βουλιαγμένη ή στη Γλυφάδα. Είναι στην Ελλάδα. Είναι δίπλα στη θάλασσα. Είναι χαρούμενος. Απολαμβάνει τη στιγμή. Αυτό ήρθε να ζήσει.
Μες την καθημερινότητα, ξεχνάμε. Εστιάζουμε μόνο στα στραβά. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα μπροστά στη θάλασσα που κρύβουν τη θέα. Καθυστερήσεις στους λογαριασμούς. Δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια. Σκουπίδια στις γωνίες. Κάδοι που δεν φτάνουν και... πολλά άλλα.
Τα βλέπουμε. Τα ζούμε. Δεν τα αγνοούμε. Αλλά όταν μιλάμε μόνο για αυτά, όταν το μόνο που βγαίνει από το στόμα μας είναι γκρίνια, κάτι χάνεται.
Δεν μικραίνει το πρόβλημα - φουσκώνει μέσα μας. Γίνεται πίκρα. Δηλητήριο. Κουβαλάμε αρνητικότητα και τη μεταφέρουμε στους άλλους. Και κάπως έτσι, ξεχνάμε να δούμε τα καλά. Τα όμορφα. Αυτά που δεν αγοράζονται.
Και να σας πω και κάτι; Αν κάποιος δεν αντέχει, αν όλα του φαίνονται μαύρα, υπάρχει πάντα επιλογή. Η ζωή είναι γεμάτη επιλογές. Κανείς δεν είναι φυλακισμένος σε έναν τόπο. Αν δεν σε γεμίζει πια, αν σε πνίγει - φύγε. Αλλά μην κάθεσαι απλώς να γκρινιάζεις και να μεταδίδεις το σκοτάδι.
Γιατί κάποιοι εδώ βλέπουν δυνατότητες και ευκαιρίες. Βλέπουν την Αρτέμιδα όπως πραγματικά είναι.
Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα. Με απίστευτη φυσική ομορφιά. Με ιστορία. Με δυνατότητες.
Είμαστε δίπλα στο αεροδρόμιο, δίπλα στο λιμάνι της Ραφήνας, δίπλα στην Αττική Οδό. Μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε σε λίγα λεπτά. Έχουμε κοντά μας το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στην Ελλάδα, outlet, φυσικές διαδρομές, χωράφια, εκκλησάκια, θάλασσα. Μπορούμε να ζούμε ήσυχα και ταυτόχρονα να έχουμε πρόσβαση στα πάντα.
Κι όμως... Αν κάποιος θέλει να βλέπει μόνο το αρνητικό, θα το βρει και εδώ.
Το αεροδρόμιο; Ε, φασαρία.Το λιμάνι; Σίγουρα κάτι θα φταίει στο νερό.
Το εμπορικό κέντρο; "Χτυπάει" τα μικρά μαγαζιά.
Η Αττική Οδός; Ε, πληρώνεις και την άσφαλτο.
Hello; Όλα έχουν να κάνουν με το πώς τα βλέπεις.
Γιατί στο τέλος, δεν είναι μόνο η τοποθεσία που κάνει έναν τόπο ξεχωριστό. Είναι και οι άνθρωποί του.
Η γυναίκα που πήρε σφουγγάρι και καθάρισε μόνη της τα παγκάκια κοντά στον Ξυπόλητο.
Η γιαγιά που στη βόλτα της μάζεψε ό,τι σκουπίδι φύσηξε ο αέρας.
Τα παιδιά που μάζεψαν αποτσίγαρα και πλαστικά στην παραλία.
Οι εθελοντές που δεν ρώτησαν ποιος φταίει - αλλά απλά έβαψαν, φρόντισαν, οργάνωσαν.
Αυτοί είναι που κάνουν τη διαφορά. Αυτοί είναι η Αρτέμιδα που θέλουμενα βλέπουμε.
Όχι μέσα από γκρίνια, όχι με απογοήτευση. Αλλά με αγάπη, δράση και συμμετοχή.
Η Αρτέμιδα δεν χρειάζεται να γίνει κάτι άλλο. Δεν χρειάζεται να μοιάσει σε κανέναν.
Χρειάζεται απλώς να την αγαπήσουμε λίγο περισσότερο. Να σταματήσουμε να κοιτάμε μόνο κάτω - και να αρχίσουμε να κοιτάμε μπροστά.
Γιατί, στο κάτω κάτω, η Αρτέμιδα είμαστε εμείς.
Κι εσύ;
Πώς βλέπεις την Αρτέμιδα; Τι είναι αυτό που αγαπάς εδώ;
Τι σε ενοχλεί πραγματικά; Τι θα ήθελες να αλλάξει;
Αλλά πιο σημαντικά, τι είσαι έτοιμος να προσφέρεις εσύ για να γίνει ο τόπος μας καλύτερος;
Γράψε μας στα σχόλια. Μοιράσου τη σκέψη σου.
Σχόλια: 1